Dat de Eerste Kamer op 13 februari instemde met een ‘ja tenzij’-systeem voor donorregistratie, betekent niet dat de emoties over de vernieuwde Wet op de orgaandonatie zijn geluwd. Elsevier Weekblad raadpleegde artsen en juristen om de omstreden wet, en de vele vragen die ermee samenhangen, te ontleden. De deskundigen blijken het op lang niet alle punten met elkaar eens.
Uit de reacties op eerdere berichtgeving over orgaandonatie, werd duidelijk dat in sommige kringen grote scepsis heerst ten aanzien van het fenomeen ‘hersendood’. Die toestand is medisch gezien het meest geschikt voor orgaandonatie. Hoe geloofwaardig zijn de verhalen over patiënten die ‘opstaan’ uit de hersendood en zo ternauwernood ontsnappen aan donatie?
Donorwet aangenomen, maar de emoties blijven 
De praktijk van orgaandonatie kent zo zijn eigen regels. Een omstreden wet ontleed aan de hand van drie stellingen.
Lees het volledige artikel >>
Hoe gaat dat eigenlijk, zo’n gesprek met nabestaanden?
Kritiek op de donorwetgeving betreft ook de rol van nabestaanden; zij zouden voor een onmogelijk dilemma worden gesteld. Uit gesprekken met artsen blijkt dat de praktijk op de intensive care glasheldere en ondubbelzinnige protocollen kent, maar dat tegelijk ook veel aankomt op het inschattingsvermogen van medisch specialist.
Hoe breng je als arts het onderwerp ‘orgaandonatie’ eigenlijk ter sprake? ‘Het is een slechtnieuwsgesprek waarin de nabestaanden ook nog om een gunst wordt gevraagd.’
Hoeveel Nederlanders lieten zich na 13 februari registreren als niet-donor? En hoelang werken getransplanteerde organen eigenlijk in een nieuw lichaam?
Heeft een overledene nog rechten?
Het meest fundamenteel is de vraag of de vernieuwde donorwet zich wel laat verenigen met het grondwetsartikel dat recht geeft op de onaantastbaarheid van het lichaam. Maar maakt een overledene eigenlijk wel aanspraak op grondrechten? Het is een kwestie die ook rechtswetenschappers verdeelt, blijkt uit de gesprekken die Elsevier Weekblad voerde.