Astrid Holleeder heeft er spijt van dat ze haar broer Willem niet heeft vermoord. ‘Ik heb pas rust als hij er niet meer is.’
‘Wim zal pas rusten als ik dood ben. En ik heb pas rust als hij er niet meer is,’ zei de advocaat en schrijfster zaterdag in een interview met dagblad Trouw. ‘Misschien is een shoot-out wel de beste oplossing: wij samen in een ruimte en dat je dan na afloop twee lijken weg kan dragen.’
Willem Holleeder gaf eerder vanuit de gevangenis opdracht om zijn zussen Astrid en Sonja en zijn ex Sandra om te brengen, en ook misdaadverslaggever Peter R. de Vries.
‘Dood is humaner dan gevangenis’
Ze heeft er spijt van dat ze hem niet heeft vermoord: ‘De dood is namelijk veel humaner dan voor de rest van je leven opgesloten te moeten zitten.’ Astrid Holleeder is getuige in het proces tegen haar broer.
‘Wim is een lafaard. Hij laat anderen het vuile werk opknappen en maakt daarmee ook de levens van de opdrachtnemers kapot. Hij verspreidt het kwaad. In zekere zin is hij daarmee een nog grotere misdadiger dan degene die de moord uiteindelijk pleegt,’ zegt ze.
Astrid Holleeder heeft twee autobiografische boeken over haar broer geschreven: Judas en Dagboek van een getuige.