In Californië, tussen San Francisco en San Jose, klopt het hart van de digitale wereld. Apple zit er, Intel, Google, Facebook, Netflix. Minder bekend is dat Nederland net zo’n positie bekleedt in de zaadveredeling.
En dan vooral West-Friesland. Zo ontstond in 1867 in Enkhuizen Sluis & Groot. Dit bedrijf mag niet worden verward met Gebroeders Sluis uit Enkhuizen. En al helemaal niet met Sluis uit Andijk, dat sinds jaar en dag vogelzaad produceert.
Verder is er Enza (Enkhuizer Zaadhandel), dat in de top-10 van de mondiale groenteveredelaars staat. In de stad zit ook Incotec, een afsplitsing van het latere Royal Sluis, en al eens gekozen tot slimste onderneming van Noord-Holland. Warmenhuizen heeft Bejo (eveneens in de top-10).
Seed Valley
Logisch dus dat de streek rond Enkhuizen tot Seed Valley is bestempeld. De regio telt 35 bedrijven die zich in zaadveredeling hebben gespecialiseerd. Onze land- en tuinbouw maakt aldus sinds jaar en dag gebruik van de beste zaden. Zo produceert een tomatenteler hier per hectare al gauw vijfmaal zoveel als zijn collega in China. Dit is niet onopgemerkt gebleven en dus zijn veel bedrijven door multinationals opgekocht.
Sluis & Groot is in handen van het Zwitserse Syngenta, dat zo verstandig is geweest om het laboratorium en de kassen in Enkhuizen te laten. Idem voor het Amerikaanse Monsanto, dat Gebroeders Sluis heeft gekocht.
Economische regio’s
Klik op de kaart en lees de achtergrondverhalen van de EW-redactie
Zaadveredelaars
Maar het gebied van de veredelaars strekt zich verder uit dan dat van de achterkleinkinderen van stamvader Nanne de Groot, die in 1855 overleed. Nederland is vergeven van de zaadveredelaars.
Midden in het Westland zit bijvoorbeeld Rijk-Zwaan, koploper in groentenveredeling. Niet ver daarvandaan, in Bergschenhoek, heeft De Ruyter Seeds (Monsanto) zich ook in groentenzaad gespecialiseerd, onder meer voor het Midden-Oosten.
Bent u in Libanon en denkt u, goh, waarom zijn die tomaten hier toch smakelijker dan thuis, besef dan dat de knowhow achter al dat lekkers Hollands is.
Elsevier nummer 19, 9 mei 2015