Maarten Sulzer (59) werkt als longarts in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. Elsevier Weekblad volgt hem tijdens de coronacrisis. Wat speelt zich af in het ziekenhuis? En wat betekent dat voor het werk van een longarts? Deel 8: weer een beetje ruimte.
Lees ook deel 1 ‘Dit zie je bij een gewone longontsteking niet’ en deel 2 ‘Patiënten missen contact met familie’ en deel 3 ‘We zijn er nog lang niet, maar het is niet alleen maar ellende’ en deel 4 ‘Deze gesprekken zijn het moeilijkste van het vak’ en deel 5 ‘Het virus is overal, ook onder het ziekenhuispersoneel’ en deel 6 ‘We kregen in recordtijd toestemming voor het onderzoek’ en deel 7 ‘Patiënten die van de IC afkomen, zijn dolblij dat ze nog leven’ uit deze serie.
‘Afgelopen week zagen we een dalende trend. Vrijdagmiddag hadden we weer een bespreking over de intensive care. Daar liggen duidelijk minder patiënten. Dat geeft ons de ruimte om de weg naar het nieuwe normaal te zoeken. We zullen voorlopig nog wel een corona-afdeling hebben en een deel van de IC zal beschikbaar moeten blijven voor coronapatiënten. Bovendien moeten we zorgen dat er altijd een mogelijkheid is om snel weer op te schalen als het nodig is. Maar we zijn als ziekenhuis nu ook aan het kijken hoe we bij de rest van de zorg invulling kunnen geven aan de anderhalvemetersamenleving.
‘Daar is een ziekenhuis, net als veel andere gebouwen, natuurlijk niet op ingericht. We blijven veel belafspraken inplannen, maar voor de patiënten die wel naar het ziekenhuis moeten komen, proberen we de spreekuren wat uit te smeren over de tijd, bijvoorbeeld ook in de avond, en over meerdere locaties. Zo belasten we de wachtkamer minder. En we kijken wat we verder nog kunnen doen. Bijvoorbeeld iemand elders laten wachten en dan een sms sturen als hij aan de beurt is. De patiënt kan dan direct doorlopen naar de spreekkamer.
Verstandig om maatregelen gefaseerd te versoepelen
‘Ik denk dat het heel verstandig is de maatregelen gefaseerd te versoepelen. Natuurlijk vind ik het verschrikkelijk voor alle bedrijven, horeca, winkels. En ik zou ook erg graag weer naar een restaurant willen kunnen. Maar als je te veel in één keer toelaat, bestaat het risico dat we weer een flinke piek krijgen. Dat we weer lange shifts en diensten moeten gaan draaien hier in het ziekenhuis. En dat wil je het zorgpersoneel nu echt niet aandoen.
‘Bovendien hebben we nu de ruimte om de reguliere zorg weer zoveel mogelijk te hervatten. Die zorg is niet ineens verdwenen. Het zijn niet alleen maar ingegroeide teennagels die we kunnen wachten, maar ook operaties die soms even konden worden uitgesteld, maar toch echt een keer door moeten gaan. En we proberen ook het onderwijs weer op te starten met bijvoorbeeld beeldbellen.
‘We hebben sinds kort een paar grote gekleurde lichtbundels op het dak van het ziekenhuis die de lucht in schijnen. Groen voor de coronapatiënten, blauw voor de zorgverleners en wit voor de patiënten die zijn overleden. Ze zijn tot ver buiten Haarlem te zien. Heel indrukwekkend. Het is een hele hectische periode waar sommigen strompelend en anderen niet meer uitkomen. Door de drukte dendert alles maar door, maar het is goed om af en toe even stil te staan bij wat er allemaal gebeurt.’