De Grieken hebben zondag duidelijk gemaakt dat zij geen zin meer hebben in ingrijpende hervormingen. Europa moet daaruit de consequenties trekken en werk maken van het vertrek van Griekenland uit de eurozone.
Wie goed had opgelet, had kunnen zien dat sinds het aantreden van de nieuwe Griekse regering van de extreem-linkse premier Alexis Tsipras de verhoudingen tussen Griekenland en de overige eurolanden snel verslechterden.
De uitslag van het referendum bevestigt dat de Grieken genoeg hebben van hervormen. Ze willen niet meer aan ongemakkelijke Europese eisen voldoen, ze willen dat een deel van hun schuld wordt kwijtgescholden én ze willen in de euro blijven.
Te grote voet
Die houding is onrealistisch. Griekenland heeft jarenlang op te grote voet geleefd. Europa is het land vaak en ruimhartig genoeg te hulp geschoten. Sinds het ontstaan van de crisis is al 248 miljard euro steun toegezegd.
Tsipras wil nu opnieuw onderhandelen over de maatregelen die de Grieken moeten nemen om extra geld te krijgen. Dat heeft geen enkele zin. Er lag een eindbod waarvoor hij had kunnen tekenen. Dat heeft hij geweigerd.
In plaats daarvan schreef de Griekse premier een referendum uit. Dat de Grieken hem in meerderheid steunen, verandert niets aan de situatie. Doormodderen, met nieuwe slepende discussies tot gevolg, is geen optie meer.
Blok aan het been
Vaststaat: Griekenland in de eurozone houden gaat veel geld kosten. Een vertrek van de Grieken is ook niet gratis, maar het voorkomt dat het land tot in lengte van jaren een blok aan het been van de andere eurolanden blijft.
Enkele jaren geleden had een vertrek van de Grieken nog tot een domino-effect kunnen leiden, omdat andere zwakke eurolanden hadden kunnen omvallen. Dat gevaar lijkt nu geweken.
Een eigen munt stelt het land op termijn in staat weer concurrerend te worden. Die kans moet het worden gegund. De wederzijdse wurggreep is funest voor Griekenland en de eurozone.