Dijsselbloems plan om bonussen te beperken is kortzichtig

27 november 2013Leestijd: 2 minuten

Het plan van PvdA-minister Dijsselbloem om bonussen in de bankensector te maximeren op 20 procent, zal niet de gewenste uitwerking hebben. Bankiers vinden wel andere manieren om zichzelf te belonen.

PvdA-minister Jeroen Dijsselbloem (Financiën) wil dat bonussen van bankiers – van bestuurder tot baliemedewerker – niet hoger zijn dan 20 procent van het vaste salaris.

In een brief aan de Tweede Kamer stelt hij dat ‘perverse prikkels’ als hoge beloningen en bonussen tot de belangrijkste oorzaken behoren van de kredietcrisis. De nieuwe regels moeten vanaf 2015 gaan gelden, voor medewerkers van Nederlandse banken in binnen- en buitenland.

Kwalijk

Dijsselbloem wil hiermee het probleem aanpakken van bonussen die ervoor zorgden dat bankiers in het verleden al te grote risico’s namen.

Toch is zijn voorstel kortzichtig. Het is vooral de vorm van sommige bonussen (bijvoorbeeld 200 procent van het jaarsalaris omdat bepaalde salesdoelen zijn gehaald) die kwalijk is gebleken.

Veel bonussen zijn anders ingericht. Ze worden uitgekeerd omdat een werknemer net wat harder heeft gewerkt dan zijn collega’s, of ook omdat hij onschadelijke doelen heeft behaald, zoals het stroomlijnen van interne processen.

Door het maximeren van alle bonussen op 20 procent, wordt maatwerk voor banken onmogelijk. Dat is schadelijk voor de bedrijfsvoering: veel onderzoek duidt erop dat een bonus werknemers wel degelijk harder laat lopen.

Niet ingrijpen

Ook kan het ook zomaar gebeuren dat bankiers – zeker die in het buitenland – overstappen naar banken die wel belonen naar prestatie.

Bovendien: de bankiers die je toch echt wel nauwlettend in de gaten moet houden – vaak op bestuursniveau of in de zakenbanken – vinden wel een andere manier om zichzelf te belonen. Bijvoorbeeld door het vaste salaris te verhogen.

De overheid moet niet ingrijpen in afspraken tussen werkgevers en werknemers. Van de werkgever en de eigenaren van een bedrijf – de aandeelhouders – mag je verwachten dat die alle belanghebbenden dienen, en de maatschappij niet schaden.

Doen ze dat niet, dan moet je hen straffen – niet de werknemers.