Banken in problemen, belastingbetaler draait ervoor op

De ondergang van Credit Suisse en Silicon Valley Bank laat zien dat de belastingbetaler nog steeds opdraait voor de verliezen bij de bank, schrijft Jeroen van Wensen.

Deze redding verloopt niet helemaal op de manier zoals we die hebben afgesproken, schreef de Europese Centrale Bank maandag in iets andere woorden over de redding van Credit Suisse door UBS. En zo zullen ze in Frankfurt op het hoofdkantoor van de ECB ook hebben gedacht over de reddingsoperaties bij een aantal Amerikaanse probleembanken.

Zwitsers probleemkind

Credit Suisse verkeert al jaren in moeilijkheden door een mix van slechte beleggingen en grote en kleinere gevallen van fraude.  Afgelopen jaar leed de bank 7,5 miljard euro verlies.

Rekeninghouders sluisden er al langer hun geld weg hun geld weg, en de centrale bank van Zwitserland, de SNB, hield Credit Suisse met noodkredieten overeind. Er moest dus een oplossing komen voor de probleembank.

Afgelopen weekeinde lieten de Zwitserse toezichthouders Credit Suisse redden door UBS, de andere Zwitserse systeembank die wordt geleid door Ralph Hamers, de oud-topman van ING.

Stoom en kokend water

UBS is flink onder druk gezet om akkoord te gaan met de operatie, waarvan een aantal, maar nog niet alle onderdelen bekend zijn. UBS betaalt zo’n 3 miljard euro voor de aandelen van Credit Suisse. De houders van de meest risicovolle obligaties (CoCo’s) van Credit Suisse zijn hun geld kwijt (zo’n 16 miljard euro).

De Zwitserse overheid neemt een deel van de mogelijke, onvoorziene verliezen bij Credit Suisse voor zijn rekening. Om de reddingsactie mogelijk te maken, heeft de Zwitserse overheid de wet pijlsnel aangepast.

Constructie past niet bij de sinds 2008 geldende regels

Het is in een opmerkelijke constructie. Volgens de regels die zijn opgetuigd sinds de grote financiële crisis van 2008 zijn eerst de aandeelhouders hun geld kwijt en pas daarna de obligatiehouders.