‘Europa is een doodlopende weg ingeslagen’

De Europese economie groeit hard, maar volgens een van de meest prominente economen van Duitsland is er weinig reden tot juichen. Hans-Werner Sinn (70) over Italië, Amerikaanse economen en de transferunie: ‘De kans dat Italië uit de euro stapt, wordt elk jaar groter.’

‘Welkom in mijn Austrags­häusl,’ zegt de Duitse econoom Hans-Werner Sinn als hij de deur naar zijn kantoor in het ifo Institut in München opent. ‘Weet u wat dat is? Dat is het kleine huisje waar de boer gaat wonen als hij met pensioen gaat en de volgende generatie de boerderij overneemt.’

Sinn was tot 2016 directeur van het ifo Institut, een van de grootste economische denktanks van Duitsland. Hij geldt nog steeds als een van de meest gezaghebbende stemmen in het Duitse debat over de economie.

Economie wordt alleen maar zwakker van stimuleren

Zijn stelling: Duitse – en ook Nederlandse – belastingbetalers hebben een veel grotere cheque uitgeschreven voor Europa dan ze denken. Sinn verdedigt het Duitse economische model. De economie krijg je niet op de rails door eindeloos te stimuleren, maar door het verhogen van de concurrentiekracht.

Nu groeit de Europese economie, afgemeten aan het bruto binnenlands product (bbp) – dat wat burgers en bedrijven samen in een jaar verdienen. Maar dit komt vooral door een keynesiaanse stimulans van de zwakkere delen van de eurozone. Volgens Sinn wordt Europa als geheel daar alleen maar zwakker van.

Europa gaat een beslissende fase in

Toch dreigt Europa ermee door te gaan. De Franse president Emmanuel Macron sorteert voor op een transferunie, waarbij Zuid-Europa permanent geld uit het noorden krijgt. De Duitse bondskanselier Angela Merkel gaat er onwillig wat in mee. Volgens Sinn gaat Europa een beslissende fase in.

Elsevier Weekblad Na een rustige periode steken zorgen over de euro weer de kop op. In Italië zijn partijen aan de macht die openlijk flirten met een vertrek uit de eurozone. Hoe bezorgd moeten we zijn over Italië?

Hans-Werner Sinn:  ‘Zeer bezorgd. We zitten in een situatie dat sommige eurolanden niet kunnen lenen zonder bescherming van de belastingbetalers in Europa. Italië was in de jaren negentig al bijna failliet. De staatsschuld bedroeg 120 procent van het bbp en het land betaalde 12 procent rente over de schuld. Het besluit om Italië te laten toetreden tot de eurozone betekende de redding: de rente daalde naar 7 procent.