Het belang van je voornaam

Laatst praatte ik met iemand die tijdens het gesprek steeds mijn naam noemde. Ik vond het nogal irritant. Het ging zo: ‘Nee, Liesbeth, maar wat er toen gebeurde Liesbeth, dat was iets onvoorstelbaars Liesbeth!’ Van lang geleden kan ik me herinneren dat de zogeheten consulenten bij een uitzendbureau je ook zo aanspraken. Maar die hadden een cursus gevolgd, leek mij altijd, en daarin geleerd dat het een idee van vriendschap en verbondenheid creëerde om een nieuwe klant bij de voornaam te noemen. Want jij, klant, bent zo bijzonder dat we jouw naam hebben onthouden! Jaja. Ik denk dan altijd: voor wie ik liefheb wil ik heten en de rest doet er niet toe. Het viel me toen op en het valt me nog steeds op, want ik noem alleen de naam van iemand als ik zijn of haar aandacht wil en/of boos ben.

In een online-betoog over het versterken van je likefactor (mensen, dat kan nooit kwaad!) lees ik dit: ‘Hoe persoonlijker je bent in informele gesprekken, des te meer warmte mensen bij je zullen voelen. Iemand bij naam noemen, geeft deze persoon de indruk dat je attent en oprecht geïnteresseerd bent.’ Die indruk willen we allemaal wel maken!