Op de ambities van het kabinet om het omroepbestel te saneren, valt het nodige aan te merken. Zo is het onterecht dat sportprogramma’s staatssteun blijven krijgen. Maar het is verstandig dat staatssecretaris Dekker de functies van de NPO beperkt en concurrentie stimuleert.
Altijd leuk om te zien: paniek bij de publieke omroep. VPRO-directeur Lennart van der Meulen spreekt van ‘een frontale aanval’ en Jan Slagter gaat in zijn woede nog verder. De voorzitter van Omroep Max ontwaart ‘Berlusconi-achtige praktijken‘.
Competitie
Oorzaak van de ontzetting zijn de ambities van Sander Dekker. De VVD-staatssecretaris voor Media ontvouwde gisteren zijn plan om het omroepbestel open te breken. Hij wil dat de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) zich concentreert op informatie, educatie en cultuur en het amusement om het amusement overlaat aan de commerciële zenders.
Bovendien wordt partijen buiten het bestel meer ruimte gegund voor programma’s op de drie publieke zenders. De omroepverenigingen krijgen nog maar de helft van het programmabudget. Voor de rest moeten ze de competitie aangaan met producenten.
Tegenwerking
Het plan van Dekker roept zeker vragen en tegenwerpingen op. Waarom bijvoorbeeld wordt het aantal publieke netten niet teruggebracht? Dit zou een logische stap zijn die vermoedelijk alleen niet wordt gezet door tegenwerking van de PvdA.
En waarom krijgt de NPO zoveel middelen voor nieuwsvoorziening? De indruk wordt gewekt dat commerciële partijen niet in staat of bereid zijn nieuws te brengen. Terwijl de pluriforme pers in Nederland laat zien dat hoogwaardige nieuwsvoorziening goed mogelijk is zonder overheidssturing.
Oranjegevoel
Verder leidt de ruime definitie van ‘cultuur’ tot rare gedachtenkronkels. Zo is sport in de ogen van Dekker ook cultuur als deze bijdraagt aan ‘het nationale oranjegevoel’. Programma’s met vaderlandse sporthelden horen volgens hem thuis bij de publieke omroep.
Alsof Epke Zonderland en Sven Kramer – zonder staatssteun – niet even goed tot hun recht zouden kunnen komen bij RTL en SBS.
Steun
Op de plannen van Dekker valt dus wel het een en ander aan te merken. Toch verdient de staatssecretaris lof en steun. Hij zet in elk geval een stapje in de goede richting door de functie van de NPO iets te beperken en concurrentie te stimuleren.
Met Berlusconi-achtige praktijken heeft dit allemaal niets te maken. Wel met pragmatische pogingen om een vermolmd bestel te saneren.