Ferry Hoogendijk: succesvolle én omstreden hoofdredacteur

14 februari 2014Leestijd: 3 minuten

Ferry Hoogendijk gaf Elseviers Magazine met genoegen een rechts profiel. Die strijd tegen de linkse tijdgeest deed het blad goed, maar intern was er ook protest tegen de flamboyante hoofdredacteur.

Belangstelling voor politiek zat er al vroeg bij hem in. De in 1933 in Gouda geboren Ferdinand Alexander Hoogendijk interviewt voor Eigen Teelt, de schoolkrant van zijn hbs, politieke kopstukken als P.J. Oud en D.U. Stikker, beiden van de VVD.

Na zijn eindexamen gaat hij politieke wetenschappen studeren aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij grote ruzie krijgt met de marxistische hoogleraar S. Kleerekoper, die hem veel te rechts vindt. Hij wijkt daarom maar uit naar de Vrije Universiteit in dezelfde stad.

Ambitie

Tijdens zijn studietijd maakt Hoogendijk een interview met de ARP-minister Jelle Zijlstra, dat hij aanbiedt aan Elseviers Weekblad. Het blad drukt het af op de voorpagina, betaalt de auteur 150 gulden en laat weten meer bijdragen zeer op prijs te stellen.

Het blad is zo tevreden over de artikelenstroom die volgt dat het Hoogendijk, na de voltooiing van zijn studie, aanneemt als parlementair redacteur. Dat de jonge doctorandus ambitie koppelt aan journalistieke vaardigheden, blijkt uit het feit dat hij drie jaar later al wordt benoemd tot adjunct-hoofdredacteur.

Hij wordt ook een bekende Nederlander omdat hij, voor de AVRO, op televisie politieke discussies leidt.

Knudde

Hoogendijk koestert een vrij sterk verlangen naar macht. Het liefst deelt hij zelf de lakens uit. Hij is dan ook blij dat hij in 1971 voorzitter wordt van een college van hoofdredacteuren en zich vier jaar later algemeen hoofdredacteur mag noemen.

Elseviers Weekblad heet dan inmiddels Elseviers Magazine, een blad dat hij met genoegen een rechts profiel geeft. Vooral het gele katern midden in het blad vormt een forum waar hij zijn ferme opvattingen kwijt kan.

Zijn hoofdartikeltjes zijn, in zijn eigen woorden, ‘gerationaliseerde woede-uitbarstingen van een verontwaardigde burger’. Graag richt hij zijn pijlen op het kabinet-Den Uyl (1973-1977). ‘Dat gaat van hup: Knudde 1. Knudde 2. Knudde 3. Zo raak ik mijn ei kwijt.’

Herrie

De strijd tegen de linkse tijdgeest doet Elseviers Magazine goed. Het blad groeit en bloeit onder Hoogendijk. Maar intern is er verzet tegen de hoofdredacteur die met harde hand regeert.

Hij laat zich bovendien graag fêteren, schnabbelt er lustig op los, declareert enorme bedragen, zet zich volop in voor de VVD en toont een grote interesse voor jonge vrouwen. Er is vaak ‘herrie om Ferry’.

Hartaanval

In 1982 komt de redactie in opstand. De hoofdredacteur wordt met ‘educatief verlof’ gestuurd, een verlof dat de vorm van een langdurige cruise krijgt. Maar als zijn vervanger in 1983 een hartaanval krijgt, weet Hoogendijk niet hoe snel hij moet terugkeren.

Hij neemt de leiding weer in handen alsof er niets is gebeurd. Vriend en vijand zijn het erover eens: aan lef heeft het Mister Elsevier nooit ontbroken.

Gedreven

In 1985 wordt Hoogendijk min of meer weggepromoveerd. Hij leidt nog een tijdje het magazine European Affairs en verzamelt vol overgave kunst. In 2002 wordt hij – eindelijk – zelf politicus. Hij neemt plaats in de Tweede Kamer voor de LPF, waar nog meer wordt geruzied dan vroeger op de burelen van Elseviers Magazine.

De korte Haagse loopbaan van Hoogendijk, die de vaderlandse politiek ook nog eens opzadelt met zijn buurman Herman Heinsbroek, is geen succes. Maar hij zal worden herinnerd als gedreven hoofdredacteur die een grote bijdrage leverde aan de groei van Nederlands succesvolste opinieweekblad.