Premium Lock Anneke van Giersbergen: ‘Ik doe niet aan niemendalletjes’

15 juli 2022Leestijd: 9 minuten
Anneke van Giersbergen. Foto: Mark Uyl

Anneke van Giersbergen (49) steelt harten van stadions vol metalheads in Chili, maar ook van cultuurminnende senioren in schouwburgen. Met hetzelfde gemak speelt ze voor de Koning als op rockfestivals. Waarnaar luistert de zangeres met zoveel gezichten zelf? Wanneer maakte ze haar eerste stage-dive? Aan de hand van twaalf ijkpunten gidst ze ons door haar leven.

Foto: Mark Uyl

Anneke van Giersbergen(Sint-Michielsgestel, 1973) was van 1994 tot 2007 zangeres van The Gathering. Richtte in 2007 de band Agua de Annique op. Treedt nu onder ­eigen naam op als solo-artiest en met haar rockband VUUR. Ze treedt geregeld op als gastartiest in bands als BLØF en ­Within Temptation en nam in 2021 deel aan televisieprogramma Beste zangers. Ze ontving van Buma Cultuur de award voor succesvolste rockartiest in het buitenland. Dit jaar treedt ze op met eigen band, met een solo-show en met het Residentie Orkest. Daarna volgt een reprise van de theatertour met Kate Bush-muziek.

Als je als een inktvis je tentakels steekt in allerlei muziekstijlen, van snoeiharde gitaren tot fragiele luisterliedjes, dan tref je steeds een ander publiek. Zo verveelt optreden nooit, zegt zangeres Anneke van Giersbergen aan een horecatafeltje in de voormalige Verkadefabriek in Den Bosch (‘wat betreft woonplek is het voor mij buitenland of Brabant’).

Ze is allang niet meer alléén die rock­zangeres, zoals ze bekend werd. Ze wordt geprezen om haar ballads, dynamische zang. Om hoe ze het publiek inpakt met haar innemende uitstraling. ‘Heeft muziek betekenis voor mijzelf, dan raakt het ook anderen. Het publiek en ik begrijpen elkaar.’

Vorig jaar kreeg haar faam een zwieper toen ze meedeed aan tv-programma Beste zangers (bekijk een videofragment). ‘Door de lockdowns pluk ik daar nu pas de zakelijke vruchten van. En ik word vaker herkend bij het pompstation: levert best leuke gesprekken op.’

Iconisch album

In 1994 zette het meisje uit Sint-Michielsgestel zich op de voorgrond door toe te treden tot metalband The Gathering. Uit de kruisbestuiving van de laaggestemde gitaren met haar melodieuze vrouwenstem ontstond een genre dat internationaal aansloeg. Het gothic-metal album Mandylion wordt wereldwijd als iconisch beschouwd. Kaskraker Strange Machines van dat album stond afgelopen jaar nog op plek 945 in de Top 2000, hoger dan Help! van The Beatles (bekijk een videofragment).

Tóch stapte ze in 2007 uit de band. ‘De bandleden waren niet happy. Ik wilde het op mijn manier doen, mijn gezin erbij betrekken, meenemen naar optredens.’ Finn, de zoon van Van Giersbergen en haar man en manager Rob Snijders, was twee jaar. ‘Voor The Gathering werd het management uitgevoerd door bedrijven als Mojo. Toen ik solo ging, ­begon ik vanaf nul. Maar ik kon bouwen op mijn bekendheid over de grens.’

Het stel neemt nooit vakantie. ‘We houden van werken. Dit is het leven.’ Thuis op de bank bedenken ze projecten waarbij ze muzikanten zoeken. ‘Ik heb nu mijn favoriete band, onder anderen met de Amerikaanse violist Allie Summers. Die zag ik op tv bij Omroep Max. Ik wil niet snoeven, maar door trial and error weet ik welke muzikanten ik kan bellen. Die mij het gevoel geven dat we een band zijn – ook al zijn ze, plat gezegd, ingehuurd.’

Welke ervaringen hebben haar gevormd tot de succesvolle artiest – zou ze zelf nooit zeggen – die ze inmiddels is?

Tekst gaat verder onder video

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Eerste concert: Prince

Prince in Utrecht. Foto: Rob Verhorst

‘Op de Lagere Agrarische School in Schijndel had ik veel plezier. Ik was er buiten bezig met planten en dieren. En ik zat in bandjes en het schoolkoor. Mijn godsdienstlerares was fan van Prince. Toen ik veertien was, ging ik samen met haar en een vriendinnetje naar zijn Sign O’ The Times-concert in Utrecht. De reis ernaartoe, onderweg wat eten: het was allemaal nieuw voor mij. Vooraf had Prince laten weten dat iedereen iets perzikkleurigs of zwarts moest dragen. Wij stonden helemaal achteraan in het stadion te roepen richting het podium. En de lerares zwaaide met een aansteker, met grote vlam. Zo’n optreden, met decors en dansers, dat maakte indruk. Ik wist toen: dit is het. In die tijd had je nog geen muziekopleidingen als de Herman Brood Academie, waar ik zonder meer naartoe kon. Anders had ik dat gedaan. Ik begon wel aan de voor­opleiding van het conservatorium, maar The Gathering kwam om de hoek kijken en ik liet alles vallen.’

Held: Kate Bush

‘Op het album The Red Shoes van Kate Bush staan precies de liedjes waaraan ik, toen het uitkwam in 1993, behoefte had. Dat geldt vooral voor You’re the One, het ultieme liefdeslied. De schoonheid van de plaat is dat hij toegankelijk is, maar als je hem uitpluist toch heel goed in elkaar zit. Al sinds ik jong was, is zij mijn held. Ze is liedjesschrijver en zangeres, en ook producent, waardoor ze een eigen geluid heeft. Dat zit ook in mij: als ik een plaat maak, trek ik alleen een producer aan om mijn ideeën vorm te geven. Ik wil mijn overpeinzingen uiten. Dat gaat niet alleen om de teksten en muziek, ook om de sound.

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog niet een account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw