Na 75 jaar moet Iran eens accepteren dat Israël blijft bestaan

Israël werd 75 jaar geleden opgericht. Een wonderbaarlijke gebeurtenis, schrijft Afshin Ellian. Arabische landen wilden de staat direct van de kaart vegen, maar accepteren inmiddels (noodgedwongen) zijn bestaan. Het wordt tijd dat ook Iran en zijn bondgenoten dat doen.

De westerse mogendheden en de Sovjet-Unie gingen er in 1948 van uit dat Israël binnen een paar weken niet meer zou bestaan. Eigenlijk dacht niemand dat Israël de machtigste staat van het Midden-Oosten zou worden. Kort na de oprichting van Israël vielen de Arabische landen het land met alle beschikbare middelen aan. Israël overleefde deze aanval, en ook latere oorlogen.

Alle staten in het Midden-Oosten hebben een band met de islam. Israël niet. Volgens radicale moslims mag Israël niet bestaan en is elke vorm van vrede een soort wapenstilstand. Want volgens de sharia mogen niet-moslims zich geen grond toe-eigenen die ooit toebehoorde aan een moslim of islamitische staat.

De tweede kalief Omar (584-644) stelde de regels op rond grondbezit. Grond behoort in de eerste plaats toe aan Allah en zijn gezant, en na zijn dood mag de kalief (of iemand namens hem) grond schenken of verpachten. Zo werden de Perzen, na de verovering van Perzië door het jihadleger, plotseling pachters van hun eigen grond. Pas toen ze moslim werden, werden ze eigenaar.

Bestaan Israël in gevaar door Iran

Israël slaagde erin om met seculiere Arabische staten goede betrekkingen te onderhouden, soms openlijk. Maar voor moslimleiders blijft het erkennen van Israël een groot risico, omdat ze bang zijn voor de dodelijke reactie van jihadisten.

Israël zit in een comfortabele positie, na het herstel van de betrekkingen met een aantal Arabische landen (met politieke steun van Saudi-Arabië) en met Marokko (met dank aan de Amerikaanse oud-president Donald Trump). De verbeterde relatie tussen Iran en Saudi-Arabië zal daarin geen verandering brengen. Saudi-Arabië wil nu vooral een einde aan de oorlog in Jemen, waar de regering wordt gesteund door de Saudi’s en de oppositie door Iran. Ook probeert Saudi-Arabië Syrië in de kring van de Arabische landen te trekken, om zo de invloed van Teheran op het regime van Bashar al-Assad, die geen eigen handelingsvrijheid meer heeft, te verminderen.

Ondanks die verbeterde betrekkingen is het bestaan van Israël in gevaar. De islamitische staat Iran vormt al vier decennia lang samen met alle vijanden van Israël een front. Teheran dwong Syrië zelfs om in de frontlinie te staan. Quds, de buitenlandse divisie van de Iraanse Revolutionaire Garde, is in Syrië sterk aanwezig, en wordt soms door Israël gebombardeerd. Het ayatollah-regime heeft Israël met zijn militante bondgenoten omsingeld: Hezbollah in Zuid-Libanon, Hamas en Islamitische Jihad in Gaza en Quds in Syrië.