Zolang EU niet terugstuurt, duurt migratiedrama voort

Van de kou creperende migranten in Wit-Rusland, verdrinkende illegalen in Het Kanaal bij Calais: duidelijke en daadkrachtige Europese asiel- en migratiewetgeving had het kunnen voorkomen. De EU-lidstaten moeten zich doodschamen, schrijft René van Rijckevorsel.

Zijn we nauwelijks bekomen van de dreigende migratiecrisis aan de Europese oostgrens, hebben we weer een migratiedrama aan de westkust van Europa. Eerder deze week kapseisde voor de kust van het Franse Calais een boot met illegale migranten die naar Groot-Brittannië wilden. Zeker 27 opvarenden kwamen om het leven. Onder de slachtoffers zijn vijf vrouwen en een jong meisje.

Komend weekeinde komen de migratieministers uit de lidstaten van de Europese Unie (EU) in spoed bijeen om te bespreken hoe drama’s als deze kunnen worden voorkomen. Voorspelling: mooie woorden, weinig daden. En dan zal het niet lang duren voordat het volgende bericht over migranten in mensonterende of ergere omstandigheden de media tijdelijk zal beheersen.

De kern van al deze migratie-ellende

De kern van al deze migratie-ellende: een Europese Unie die maar niet in staat is om te komen tot een helder aanmeld- en terugstuurbeleid voor migranten die asiel willen aanvragen, en evenmin tot een ontmoedigingsbeleid waardoor migranten en mensensmokkelaars de overtocht minder snel zullen maken.

De migranten kun je weinig kwalijk nemen. Gelokt door mooie verhalen, het vooruitzicht van relatief hoge inkomens en een uitkering als het even tegenzit, proberen zij allemaal het gedroomde paradijs te bereiken, de landen in Noordwest-Europa.

Mocht het ze niet lukken om de asielstatus te vergaren, pech, dan vinden ze in het illegale circuit heus wel werk en woonruimte. En mocht ze iets medisch overkomen, dan zal de gezondheidszorg ze niet weigeren.