Gedwongen herverdeling migranten breekpunt in Europa

13 mei 2016Leestijd: 3 minuten
Jean-Claude Juncker, Angela Merkel en Martin Schulz. Foto: AFP

De Brusselse plannen om door te gaan met de ongebreidelde migratie naar Europa worden doorgezet. Hoe harder de tegenstand van Europa’s autochtone bevolking, hoe meer haast de voorstanders van het opendeurenbeleid lijken te krijgen.

Er doemen niet alleen nieuwe breuklijnen op, maar nu ook heuse breekpunten, met grote risico’s voor het voortbestaan van de EU.

Fragmentarisering
De landen in Centraal- en Oost-Europa, aangevoerd door de Visegradlanden (Polen, Tsjechië, Slowakije en Hongarije, de V4) zijn tegenstander van de massamigratie. Ze zien niets in verdere fragmentarisering van Europa, die de sociale cohesie en identiteit van Europese staten ondermijnt, en de Europese veiligheid in gevaar brengt.

Polen neemt geen enkele migrant op onder EU-plannen

Vertwijfeld vragen ze zich in de hoofdsteden van de V4 af – maar inmiddels ook in Parijs, Wenen, en Kopenhagen – hoeveel aanslagen er nog moeten komen en hoeveel doden er nog moeten vallen, voordat de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Europese Commissie enigszins tot bezinning komen.

Buitengrenzen
Al deze landen geven voorkeur aan de bewaking van de externe Europese grenzen. Zolang het akkoord met Turkije niet werkt – en het werkt niet, tot nu toe zijn er veertien (!) mensen uit Griekenland teruggestuurd naar Turkije – is bewaken van de buitengrenzen het enige wat effectief is, zoals de sluiting van de Balkanroute onomstotelijk heeft aangetoond.

Maar Brussel ziet alles anders. Brussel wil staten die de gedwongen herverdeling van “vluchtelingen” weigeren 250.000 euro ‘pro Kopf’ in rekening te brengen. Zij hoeven niet mee te doen met het project maar moeten  de gedwongen herverdeling afkopen.

Quotum
Het uiteindelijke bedrag wordt bepaald door een jaarlijks door Brussel toe te wijzen quotum van ‘vluchtelingen’. De kosten die per jaar voor een klein land als Hongarije (tien miljoen inwoners) in rekening zullen worden gebracht, zijn ongeveer 5 miljard euro.

In de V4-staten is furieus gereageerd op dit voorstel van de Europese Commissie. De Hongaarse premier Viktor Orbán, een van de meest uitgesproken critici van utopistisch Brussel, rekent voor. Hongarije krijgt voor elke Hongaarse burger uit Brussel ongeveer jaarlijks zevenduizend euro subsidie. Het kost een gemiddelde Hongaarse werknemer zo’n 39 jaar om een bedrag van 250.000 euro bijeen te verdienen.

Onthullend
Deze cijfers zijn onthullend. Een migrant heeft een hogere marktwaarde dan autochtone Europeanen, hieronder vallen ook goed opgeleide vakmensen en ambachtslieden uit Hongarije. Er kan geen andere conclusie zijn dat de ‘omvolking’ van Europa voor Brussel de hoogste prioriteit heeft, ongeacht wat de drijfveer en de uitkomst is.

Lees ook: Orbán gaat de boer op met Schengen 2.02016-03-18 11:59:31 epa05218322 Hungarian Prime Minister Viktor Orban arrives for a meeting during a two-days European Union leaders summit in Brussels, Belgium, 18 March 2016. Turkish PM Davutoglu attended a breakfast meeting as EU leaders on 17 and 18 March are discussing a deal with Turkey that is aimed at tackling the migration crisis and curb migration into the bloc. EPA/LAURENT DUBRULE

Verder denkt de Commissie de afvalligen een financiële poot uit te draaien. Landen die de “zelfgeschapen en zelfbenoemde” solidariteit schenden, betalen voor de omvolking van West-Europa waar zij niet aan meedoen. Een dergelijk plan is politieke dynamiet.

Eurorealisten
Het Hongaarse parlement, waarin de eurorealisten van Orbán een zeer ruime meerderheid hebben, heeft deze week de regering toestemming gegeven om een referendum te organiseren over de vraag of Brussel bevoegdheid krijgt om migranten op basis van een jaarlijks quotum te herverdelen.

Dit referendum zal in de herfst van dit jaar plaatshebben en zal zeker uitdraaien op een nederlaag voor  Brussel. Het Hongaarse migratie-referendum zal ongetwijfeld in andere landen navolging vinden.

De afbladdering van de EU is bij een nieuw station aangekomen. Het gaat nu niet meer om breuklijnen die eventueel nog te lijmen waren geweest maar om heuse breekpunten die het uiteenvallen van de EU nog naderbij brengen.