Wat stond er in de brieven die de Amerikaanse president schreef aan de geestelijk leider van Iran? De buitenlandse politiek van Obama bestaat uit het opschuiven van deadlines en het creëren van misstanden.
De Amerikaanse president Barack Obama schrijft graag brieven aan de Iraanse leider ayatollah Sayed Ali Khamenei. De brieven worden door een Golfstaat, waarschijnlijk Oman, aan Khamenei overhandigd.
Wanneer een sjeik, een emir of een sultan uit een Golfstaat naar Teheran reist, weten we zeker dat hij een mondelinge of schriftelijke boodschap van het Witte Huis moet overbrengen. Het zijn de moderne postduiven van het Midden-Oosten.
Deadlines
De postduif van president Obama bezorgde in november dit jaar een brief bestemd voor Khamenei in Teheran. Dat was kort voor het einde van de deadline bij de nucleaire onderhandelingen tussen Iran, Amerika, Rusland, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië en de Europese Unie.
De inhoud van de brief is voor ons onbekend, maar iedereen kan raden waarover het ging: het nucleaire project van Iran. De vorige deadline werd niet gehaald. Toch waren de Verenigde Staten bereid het te verlengen. Ook de volgende deadline werd niet gehaald, waarop opnieuw werd verlengd.
De buitenlandse politiek van Obama bestaat uit verlenging van misstanden.
Veroordeeld
Dit was Obama’s vierde brief aan Khamenei. De eerste dateert uit mei 2009, toen een hevige strijd woedde tussen president Mahmoud Ahmadinedjad en oppositieleider Mir-Hussein Mousavi. Daarna gingen miljoenen Iraniërs de straat op tegen het regime van Khamenei. Ze keerden zich tegen diens beleid – zowel het binnenlandse als het buitenlandse.
De vreedzame demonstraties veranderden in een bloedbad toen Khamenei zijn troepen op de demonstranten afstuurde. Er vielen tientallen doden en gewonden. Duizenden werden gearresteerd en honderden onschuldige burgers werden berecht en veroordeeld.
Bloedige zomer
Tijdens deze bloedige zomer schreef Obama een vriendschappelijke brief aan Khamenei. Dat was brief nummer twee.
Aanvankelijk was Obama niet bereid om zelfs maar een serieuze uitspraak te doen over de demonstranten. Uiteindelijk werd hij onder druk van de media gedwongen om het Iraanse regime te veroordelen.
Daarop reageerde Khamenei met een zeer authentiek argument: Amerika is niet te vertrouwen omdat de Amerikaanse president ons eerst een vriendelijke brief schrijft, en ons kort daarna aanvalt vanwege de onderdrukking van de pro-westerse demonstraties.
Grote Duivel
Khamenei heeft gelijk: de Amerikaanse president voert geen consistent beleid. Amerika – en niet Iran – is in de war. Onder alle omstandigheden beschouwt Khamenei de Verenigde Staten als de Grote Duivel, als vijand nummer-1.
Dus ook in augustus 2009, terwijl in de Iraanse steden nog steeds werd gedemonstreerd tegen het regime, schreef Obama hem een vriendelijke brief. Toen dit bekend werd, riepen de demonstranten: ‘Obama, ben je met ons of met hen?’ Met ‘hen’ werd het regime bedoeld. Deze brief werd kort na de inauguratie van Ahmadinedjad geschreven. Deze antisemitische president vond de Holocaust een sprookje.
Supermacht
De derde brief van Obama werd in de winter van 2011 aan Khamenei geschreven. Obama’s postduiven hadden het druk.
Een redacteur van Elsevier vroeg mij wat Khamenei doet met die brieven van Obama. De grote leider van Iran leest die met veel genoegen. Obama’s brieven bevestigen zijn analyse dat zijn regime de regionale supermacht is.
Bovendien versterken deze brieven bij Khamenei het gevoel van religieuze superioriteit en dit is het werk van Allah, denkt Khamenei. Dit bijgeloof is levensgevaarlijk. Het kan immers leiden tot zelfoverschatting en ongelukken. Ook Khamenei archiveert zijn brieven.
Onzichtbaar
Indertijd was ‘Chamberlain’ de bijnaam van Obama bij de actieve delen van het Iraanse verzet. De Iraanse leider Khamenei heeft, voor zover wij weten, geen brief aan de Amerikaanse president geschreven. Obama praat dus met lucht, en schrijft aan een onzichtbare figuur die hem via anderen van een antwoord voorziet.
De antwoorden van Khamenei worden meestal via Ali Akbar Valayti, oud-minister van Buitenlandse Zaken van Iran en een goede vriend en adviseur van Khamenei, aan de Amerikaanse diplomaten doorgegeven. Dat is het, meer is er niet.
Unilateraal
Er bestaan geen schriftelijke antwoorden van de zijde van Khamenei, omdat deze brieven unilateraal worden geschreven. Ze zijn unilateraal, want Khamenei heeft zich nooit bereid verklaard om rechtstreeks in gesprek te treden met Amerika. De Amerikaanse president ontvangt op twee manieren de antwoorden van Khamenei: via zijn vertegenwoordiger en rechtstreeks via zijn openbare toespraken.
De Verenigde Staten hebben geen Iran-beleid. Weer is de deadline voor een akkoord over het nucleaire project van Iran niet gehaald en Amerika heeft wederom ingestemd met de verlenging ervan.
Olieprijzen
Tegelijkertijd heeft Iran 700 miljoen dollar van zijn bevroren geld teruggekregen, terwijl het land per dag door de dalende olieprijzen naar schatting 20 miljoen dollar verliest. Het tekort in de begroting van het regime zal in 2015 verder oplopen.
Ondanks deze zwakke positie geeft president Obama Khamenei de mogelijkheid om door te gaan met mensenrechtenschendingen, en met het steunen van terrorisme in het Midden-Oosten. Van president Obama mag de islamitische staat van Khamenei in de lucht en op de grond vechten tegen IS.
Puinhopen
President Obama treedt in de voetsporen van Jimmy Carter, president van Amerika van 1977 tot 1981. Carter voerde een tegenstrijdig beleid tijdens de Iraanse revolutie. Hij mag als de vroedvrouw van de islamitische revolutie worden beschouwd.
Opnieuw zijn we getuige van een tegenstrijdig beleid in relatie tot Iran: Assad moet van Obama weg, maar Assads steunpilaar, namelijk Khamenei, mag de vijanden van Assad bestrijden.
Obama’s puinhopen reiken verder dan de grenzen van Amerika.
Ingelogde abonnees van EWmagazine kunnen reageren
Bij het plaatsen van een reactie geldt een aantal voorwaarden. Klik hier voor de voorwaarden.
Reacties die anoniem worden geplaatst of met een overduidelijke schuilnaam zullen door de moderator worden verwijderd, evenals reacties die niets met het onderwerp van het artikel te maken hebben. Dit geldt evenzeer voor racistische of antisemitische reacties. De moderator handelt in opdracht van de hoofdredacteur.