Op welke manier het Westen zich ook bemoeit met het Midden-Oosten, moslimterroristen zullen altijd een reden vinden om aanslagen te plegen. Voor wie het nog niet wist, of niet wilde weten: we zijn in oorlog met de politieke islam.
De oorlog komt steeds dichterbij. Westerse inlichtingendiensten hebben in de voorbije maanden gewaarschuwd voor jihadistische aanslagen. Al in mei werd in Brussel een dodelijke aanslag gepleegd bij het Joods Museum.
Toen was er nog geen sprake van een westerse oorlog tegen IS. Islamitische Staat werd pas in juli opgericht. Heeft deelname aan de oorlog tegen IS dan geen effect gehad op de terreurdreiging?
Het antwoord op deze vraag is niet eenvoudig. Een genuanceerd antwoord moet bestaan uit een alomvattende analyse. De recente aanslagen in Canada bewijzen voor sommigen het causale verband tussen de terreurdreiging en de oorlog tegen IS.
Dictator
Op 7 juli 2005 werden in Londen aanslagen gepleegd door Britse jihadisten. Ook toen werd een verband gelegd met de oorlog in Irak. Premier Tony Blair werd verantwoordelijk gehouden voor de bloedige aanslagen in Groot-Brittannië: als Blair niet had meegedaan aan de oorlog tegen Saddam Hussein, dan zouden deze aanslagen niet zijn gepleegd.
Deze redenering is volkomen onlogisch en in strijd met de feiten. Saddam Hussein, de heerser van Irak, was vijand nummer 1 van de islamisten. Zij zouden dus blij en dankbaar moeten zijn met de verwijdering van de dictator.
Schande
De jihadisten hadden zich zonder Saddams verwijdering niet zomaar kunnen voortplanten in Irak. Ze zouden Engeland en de Verenigde Staten moeten bedanken voor het ten val brengen van Saddam Hussein. Het was Rusland dat Saddam aan de macht hield. Dus waarom pleegden de jihadisten geen aanslagen in Rusland?
Uit alle studies blijkt dat sinds 1999 de Britse inlichtingendiensten – en later ook de CIA – de overheden hebben gewaarschuwd voor een grootschalige aanslag in het Westen. In zijn oorlogsverklaring uit 1996 tegen Amerika, ofwel het Westen, kondigde Osama bin Laden de wereldwijde jihad aan: ‘Als de dood vooraf is bepaald, dan is het schande om laf te sterven.’
Politieke islam
De oorlog tegen het Westen werd beredeneerd en gelegitimeerd vanuit de politieke theologie van de islam. De enige vraag die nog moest worden beantwoord, was of deze jihadverklaring leidt tot een serieuze groei van de politieke islam en het salafisme als de ideologische basis daarvan. Deze belangrijke vraag werd destijds niet gesteld door de analisten van de westerse inlichtingendiensten.
Het islamisme landde op zeer vruchtbare grond. Na de aanslagen van 9/11 werden alle moslims geconfronteerd met de vraag of ze nog steeds de islam aanhangen. Deze vraag werd opgeworpen door Osama bin Laden, en eerder door imam Khomeini, de leider van de islamitische staat van Iran.
Daarna kwam het proces op gang dat tot een antwoord moet leiden. Tot heden hebben tienduizenden moslims de oproep van de politieke islam positief beantwoord.
Gesloten karakter
Het Westen, de afvallige regimes en de joodse staat zijn de vijanden volgens het jihadisme. Ook Rusland behoort tot de vijanden van de jihadisten. Voor hen is Rusland, wegens het gesloten karakter van de Russische samenleving, een moeilijk benaderbaar land.
Bovendien was de Russische staat genadeloos in de oorlog tegen de Tsjetsjeense jihadisten. De internationale jihad kiest daarom voor het hart van vijand: Europa en Noord-Amerika. Het verspreiden van de politieke islam onder westerse moslimgemeenschappen werd het voornaamste doel van de jihadgroepen.
We kunnen met zekerheid stellen dat de jihadisten zeer succesvol waren in het verspreiden van hun ideologie in het Westen. Het resultaat van het jihadistische succes wordt met de dag duidelijker: toename van het islamitische terrorisme in het Westen.
Katalysator
De oorlogen en conflicten waaraan het Westen deelneemt, fungeren slechts als een katalysator voor het jihadisme. Zelfs als de soldaten van Groot-Brittannië of Canada zouden thuisblijven, zouden de jihadisten deze landen zien als legitiem doelwit.
Er zou een vredesverdrag met het Westen kunnen komen wanneer de jihadisten hun politieke en militaire doelen in de islamitische wereld, van het Midden-Oosten tot Noord-Afrika, hebben bereikt en wanneer het Westen de vorming van parallelle (islamitische naast niet-islamitische) samenlevingen in de westerse steden toestaat.
Dit verdrag met Islamitische Staat zou tijdelijk zijn, omdat het bestaan van het Westen een rechtstreekse bedreiging is voor de politieke islam. Om precies te zijn: de leefwijze van het Westen vormt het grootste gevaar voor de politieke islam.
Moordenaars
Gelijkheid, vrijheid, burgerlijke solidariteit, wetenschappelijke ontwikkelingen, individuele ontplooiing: dat zijn de westerse beginselen waartegen de politieke islam vecht.
Deelname aan de oorlog tegen de IS moedigt de salafistische figuren aan om hun uitgestelde beslissing over de jihad naar voren te schuiven. Er zullen conflicten en oorlogen zijn in de wereld van de islam.
En het Westen zal daarvan, op grond van talloze redenen, een onderdeel zijn. Het jihadisme is veel fundamenteler dan het bestaan van IS, Al-Qa’ida of andere groepen. De ultieme grond, en dus ook de voedingsbodem van het jihadisme, is de politieke en juridische verschijning van de islam die licht ontvlambare moordenaars produceert.
Chemicaliën
De oorlog tegen IS is dus slechts een katalysator voor de groei van het jihadisme. En morgen is er weer een andere katalysator. Ook is de modus operandi van het islamitische terrorisme veranderd: val de vijand aan met alle middelen! Auto’s, gascapsules, keukenmessen, chemicaliën: alles zouden ze moeten inzetten om de westerse burgers te doden.
Naast bedachtzame moslimterroristen zijn er nu ook impulsieve moslimterroristen. Voor wie het nog niet wist, of niet wilde weten: wij zijn in oorlog met de politieke islam.