Het regime van de Venezolaanse president Maduro is repressiever dan ooit. Op Harvard werken oppositieleden aan plannen voor de volgende verkiezingen.
In een land als Venezuela is het voor de oppositie moeilijk om internationale aandacht te krijgen. IS, ebola, Oekraïne: de wereld heeft andere zaken aan haar hoofd.
Intussen nemen de problemen in Venezuela toe. Lege schappen in de winkels, 60 procent inflatie en extreem straatgeweld. Veel Venezolanen zijn ten einde raad.
Onderdrukking
Het regime van president Nicolás Maduro is repressiever dan ooit. In het voorjaar leidden protesten tot meer dan veertig doden. De oppositie kan geen stap meer zetten of het regime grijpt in, desnoods met geweld. De politie kocht grote trucks, uitgerust met geweren en waterkanonnen, om wegen te barricaderen.
Nadat oppositieleider Henrique Capriles de verkiezingen vorig jaar nipt verloor, kwamen diverse aanvoerders van de oppositie naar de Harvard Kennedy School, om hier te leren over leiderschap.
Ze staan buitenlandse media te woord en komen wekelijks bijeen om de belangrijkste thema’s van hun land te bespreken. De oppositie maakt plannen voor de toekomst.
Gevangenis
Mijn studiegenoot Juan zit in het nationale bestuur van Popular Will, de oppositiepartij die de protesten organiseerde. Hun leider, Leopoldo Lopez, zit al sinds februari in de gevangenis. De Verenigde Naties riepen vorige week nogmaals op tot zijn onmiddellijke vrijlating. Er zit weinig schot in de zaak.
Juan reisde drie jaar door Venezuela om sociaal vrijwilligerswerk te doen. Hij organiseerde voetbaltoernooien en zette vaccinatiecampagnes op. En met een projector en een tafelkleed zorgde hij ervoor dat veel kinderen voor het eerst naar de bioscoop konden.
Een tijd kon Juan zijn werk doen. Hij sprak dagelijks met mensen over hun zorgen en angsten. Maar naarmate zijn partij populairder werd, huurde het regime steeds vaker bendeleden in om hem de wijk uit te jagen.
Vogelvrij
Een belangrijke stem tegen het regime is Ricardo Hausmann, voormalig minister van Planning in Venezuela en nu hoogleraar aan Harvard. In een recente column noemde hij het regime-Maduro ‘moreel failliet’.
Het regime betaalt hoge rentes op staatsobligaties aan Wall Street en houdt daardoor geen geld over voor de eigen bevolking. Hausmann pleitte ervoor om af te schrijven op deze staatsobligaties, zoals ook eerder in Griekenland gebeurde.
Na deze column schoten de rentes op Venezolaanse staatsobligaties omhoog. Maduro reageerde furieus. In een emotionele toespraak verklaarde hij Hausmann ‘vogelvrij’ en noemde hem een ‘bandiet’ en een ‘financiële huurmoordenaar’. Hij sommeerde de openbaar aanklager actie te ondernemen tegen Hausmann.
Die reageerde onbewogen. Hij voelt zich veilig. Hij heeft de bescherming van de Verenigde Staten, en van Harvard.
Kidnapping
Mijn studiegenoot Roberto groeide op in een typisch middenklassegezin in Venezuela. Op klaarlichte dag werd zijn zus gekidnapt. De kidnappers waren pas vijftien jaar oud, even jong als Roberto zelf. Ze wilden geld zien.
Het werden de meest zenuwslopende momenten uit Roberto’s leven. Uiteindelijk lieten ze zijn zus gaan omdat ze een opleiding tot verpleegster deed. Verpleegsters verdienen respect: die hebben al veel levens van bendeleden gered.
Ontvoeringen en geweld zijn het grootste probleem in steden als Caracas, de hoofdstad van Venezuela. Elke dag worden er twaalf moorden gepleegd. Hiermee is het aantal moorden acht keer zo hoog als in de rest van Zuid-Amerika, dertig keer zo hoog als in de Verenigde Staten en honderdvijftig keer zo hoog als in Nederland.
Na de kidnapping werd Roberto politiek actief. Hij richtte een organisatie op om jongeren te betrekken bij de politiek. Hij organiseerde vergaderingen door het hele land, en stelde een jongerenplan op. ‘Voor jongeren, door jongeren.’ Oppositieleider Capriles nam dit plan over en benoemde Roberto tot leider van zijn jeugdbeweging.
Het regime ziet Roberto nu als een bedreiging. De rechterhand van Maduro beschuldigt twintig mensen van een complot om ‘kapitalisme naar Venezuela te brengen’. Roberto’s naam prijkt prominent op de lijst.
Verkiezingen
Juan en Roberto richten zich op de parlementsverkiezingen van volgend jaar. Het is een nieuwe kans voor de oppositie. Juan blijft in intussen sociaal werk doen, Roberto schrijft een plan om het extreme straatgeweld terug te dringen.
Op Harvard leggen Juan en Roberto contacten met de politiek leiders van de toekomst. Er moet meer internationale druk komen op het Maduro-regime om eerlijke verkiezingen te houden. Internationale waarnemers kunnen een cruciaal verschil maken.
De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken kan zich hier ook steviger voor inzetten. Het is het minste wat we kunnen doen om moedige jongens als Juan en Roberto te steunen.
Ingelogde abonnees van EWmagazine kunnen reageren
Bij het plaatsen van een reactie geldt een aantal voorwaarden. Klik hier voor de voorwaarden.
Reacties die anoniem worden geplaatst of met een overduidelijke schuilnaam zullen door de moderator worden verwijderd, evenals reacties die niets met het onderwerp van het artikel te maken hebben. Dit geldt evenzeer voor racistische of antisemitische reacties. De moderator handelt in opdracht van de hoofdredacteur.