Jeroen Bult is sinds 2006 medewerker van Elsevier in de Baltische landen en pendelt tussen Tallinn en Vilnius. Hij schrijft een boek over Estland.
‘Edgar moet terugkeren in het stadhuis, hij heeft al zoveel goeds voor ons gedaan!’ De vrouw op leeftijd weet het zeker: zonder burgemeester Savisaar zou Tallinn een stuk slechter af zijn. ‘Zonder hem was er nu geen gratis openbaar vervoer.’
De zwarte Mercedes van de burgervader, met geblindeerde achterruiten, staat al weken voor de ingang van dat stadhuis. Edgar, zoals zijn fans hem liefkozend noemen, ligt met een ernstige bacteriële infectie aan zijn been in het academisch ziekenhuis van Tartu, Estlands tweede stad.
Inmiddels is hij uit zijn kunstmatige coma ontwaakt en de behandelend arts is gematigd positief over zijn herstel. Maar het been viel niet meer te redden.
Zonder Edgar geen Estse politiek en geen gesprekken op straat. Zelfs zijn vijanden – en dat zijn er veel – kunnen niet zonder zijn links-populistische uithalen. Hogere pensioenen en ambtenarensalarissen, meer rechten voor de Russische minderheid (dol op hem), weg met de vlaktaks: de gewiekste, charismatische Savisaar roept het al jaren. Syriza is er niets bij.
Vreemd
Maar tijdens een cruciaal debat begin maart gedroeg hij zich opeens erg vreemd. Niet alleen omdat hij zichzelf vergeleek met de vermoorde Russische oppositieleider Boris Nemtsov (‘Net als hij deed, leid ik de oppositie en net als hij, voel ik me aangevallen’) maar ook omdat hij ongezonde, piepende geluiden produceerde.
Na een gesprek met de president kwam Savisaar helemaal niet meer uit zijn woorden.
Geruchten over hart-, long- en nierproblemen doen al langer de ronde – bekend is dat Savisaar diabeet is. Het roept de vraag op hoe het verder moet met zijn partij en machtsmachine Keskerakond.
‘Ik moet er niet aan denken dat hij wegvalt,’ zegt de vrouw. Er klinkt nu een Russische tongval door. Ze staat moeizaam op. De gratis tram komt eraan.
Elsevier nummer 16, 18 april 2015