Een commissie van het Britse Hogerhuis (The House of Lords) is hard in zijn oordeel over de EU-missie voor de kust van Libië. De gestelde doelen om mensensmokkelaars de pas af te snijden worden voor het grootste deel niet gehaald.
In een rapport meldt deze EU-commissie dat de missie, die bekendstaat onder de naam ‘Operatie Sophia’, niet echt zoden aan de dijk zet, schrijft bijvoorbeeld de BBC.
Rubberen bootjes
De stroom boten van de mensenhandelaren, waarmee migranten worden overgezet, wordt nauwelijks tegengehouden. In het document is te lezen dat de vernietiging van houten bootjes de smokkelaars ertoe aanzet om dan maar rubberen vaartuigen te gebruiken, en die leveren een veel groter gevaar op voor de migranten. Ook het verzamelen van informatie over mensensmokkelnetwerken loopt niet erg goed.
Volgens de commissie worden de oorzaken van deze smokkel niet aangepakt, maar is het toch vooral ‘symptoombestrijding’. Een EU-woordvoerder weerspreekt de kritiek en zegt tegen CNN dat de missie ‘substantiële resultaten heeft behaald in een kort tijdsbestek’. Volgens ‘EU Navfor Med’ – de officiële naam– zijn sinds de start van de missie (in juni 2015) al meer dan 14.000 migranten gered en 114 smokkelbootjes geconfisqueerd. 69 vermeende mensensmokkelaars zijn in de kraag gevat.
Meisje
‘Operatie Sophia’ is een militaire missie die in oktober vorig jaar, na een beginfase, pas echt goed van start ging. De operatie kreeg de naam Sophia naar de naam van een meisje dat ter wereld kwam op het Duitse marineschip Schleswig-Holstein.
Het kind heeft een Somalische moeder die door het schip uit zee was opgepikt. Volgens EU-buitenlandchef Federica Mogherini kreeg de operatie de naam van het migrantenkind uit Somalië als ‘teken van hoop’. Het mandaat is breder dan de vorige missie: marineschepen die eraan meedoen mogen verdachte schepen op de Middellandse Zee aanhouden, doorzoeken en tegenhouden, schreef Elsevier eerder.
Gaat ‘operatie Sophia’ mensensmokkelaars pijn doen? Lees dit stuk hier
Dat is hard nodig, want in Libië heerst chaos en anarchie, waardoor veel, veelal Afrikaanse migranten ongecontroleerd de oversteek kunnen maken naar Europa. Niger, een land dat grenst aan Libië, fungeert als ‘migratieknooppunt’. De EU heeft al vaak (flink) de portemonnee getrokken om deze enorme problematiek tegen te gaan.