De zeer populaire komiek Steve Carell vertelt over zijn nieuwste films én over het belang van humor: ‘Om je mens te voelen. Het is ook een manier om verbinding te vinden.’
Luister hier naar de podcast Inside Hollywood.
Het seksisme en handtastelijke wangedrag van sommige bekende mannen zijn volop in het nieuws. Van Donald Trump tot Harvey Weinstein, van conservatief Roy Moore tot – deze week – de Democratische Senator Al Franken: het lijkt erop dat geen man met macht normaal weet om te gaan met vrouwen. Nieuw is dit fenomeen natuurlijk niet.
Om dat te illustreren, hebben we Battle of the Sexes, een nieuwe film met Steve Carell en Emma Stone die volgende week in de bioscoop komt. Dit drama met een toefje comedy vertelt het waargebeurde verhaal van Bobby Riggs en Billy Jean King. De uitgerangeerde oud-tennisprof Riggs (Carell) wil het opnemen tegen King, de beste vrouwelijke prof-tennisspeelster van de jaren zeventig.
Eindelijk volledig naakt in beeld
Na enig aandringen van de onverbeterlijke chauvinist gaat King akkoord. De beste vrouwelijke speler ter wereld en de voorheen beste mannelijke speler ter wereld – hij won Wimbledon in 1939 al – spelen een wedstrijd in 1973. De dan 55-jarige Riggs denkt werkelijk dat hij van een sterke vrouw (‘elke vrouw’) kan winnen. In plaats daarvan laat ze hem alle hoeken van de baan in Las Vegas zien.
Tijdens een ontmoeting tijdens het filmfestival in Toronto ontkent Carell dat Riggs werkelijk seksistisch was. ‘Allemaal show,’ zegt hij. ‘Riggs hield van de actie en de zelf-promotie. Hij was slim. Hij wist hoe je een publiek manipuleert en aandacht genereert.’ Dat was kort voor de Weinstein-affaire; wellicht zou Carell nu op zijn woorden letten.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Waarom sprak de rol van een toch echt seksistisch overkomende bad guy hem aan? ‘De naaktheid! Ik kon eindelijk volledig naakt in beeld komen,’ roept de komische acteur uit. In The 40-Year-Old Virgin was hij tijdens die beruchte wax van zijn borsthaar immers slechts half bloot. Dan serieus: ‘Hij wordt gezien als een icoon van schandelijk chauvinisme. Ik zeg: het was een act, een kunstje. Dat is een interessante spanning in een personage.’
Verdriet, vriendschap en humor
Zijn andere film – in mijn ogen interessanter – heet Last Flag Flying. Waarom deze film nog geen Nederlandse distributeur heeft, is me een raadsel, want het is een ontroerend drama met drie topacteurs: Laurence Fishburne en Bryan Cranston spelen naast Carell. Het trio oude vrienden komt samen nadat Carells personage (Larry ‘Doc’ Sheperd) zijn zoon heeft verloren. De kerels zijn Vietnam-veteranen met een geheim waar ze niet trots op zijn. Nu, in 2003, is Docs kind gesneuveld in Irak.
Ze besluiten om samen zijn lijkkist op te halen bij een militaire basis, om die onder leiding van een jonge militair mee te nemen naar Docs woonplaats, waar de zoon zijn laatste rustplaats zal vinden. Zo krijgen we een road movie met een bijzonder stuk bagage als stille getuige van verdriet, vriendschap en humor tussen de vrienden.
Inside HollywoodDiederik van Hoogstraten (1969) is lid van de Hollywood Foreign Press Association in Hollywood en stemt voor de Golden Globes. Hij bespreekt op deze plek elke week nieuwe films en series.
Carell speelt hier een ernstig, introvert personage. Doc is een moeizame man. Hij kan geen kant op met zijn verdriet. Alleen zijn oude buddies bieden iets van troost. Hoe waar dat is, blijkt tijdens een epische scène in de nachttrein. De vier mannen zitten rond de kist en vertellen sterke verhalen en foute grappen. Minutenlang heeft Doc de slappe lach: een ontlading van emotie middels dat bekende, hikkende geschater van Carell.
‘Dat was een belangrijke scène, want binnen tragedie tref je altijd ook lichtheid aan,’ zegt de acteur tijdens een tweede gesprek in Los Angeles. Zijn moeder overleed vorig jaar, vertelt hij. ‘We voelden ons allemaal verslagen. Maar je moet ook lachen. Om je mens te voelen. Het is ook een manier om verbinding te vinden – dat kan binnen gedeelde droefenis én door vreugde.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In het scenario was dat geestige moment beschreven, maar toen de camera’s liepen, improviseerden de ervaren acteurs erop los. Carell kreeg écht de slappe lach. En dat is te zien in de film. ‘Mijn personage had het nodig. Het was duidelijk lang geleden sinds hij zo had gelachen. Dat is een reden dat hij die kerels weer opzocht.’
Uit het leven gegrepen
Carell zegt in de film veel minder dan Cranston, die de alcoholistische groepsclown speelt. Net als in Little Miss Sunhsine is Carells personage stil. Dat soort rollen trekt de acteur – die als Michael Scott juist zo praatgraag is in de serie The Office – juist aan. ‘Dat je minder tekst hebt, betekent niet dat je niet belangrijk bent. Ik luister graag, en karakters die dat ook doen, spreken me aan.’ Mild grijnzend: ‘En lekker minder tekst om uit je hoofd te leren.’
Hoe dan ook, het ensemble onder regie van Richard Linklater (bekend van Boyhood) heeft een aanstekelijke chemie. In de Verenigde Staten is de film door recensenten en bioscoopgangers goed ontvangen. ‘Deze lui lachen samen, huilen samen en pesten elkaar,’ zegt Carell. ‘Absoluut uit het leven gegrepen.’
Battle of the Sexes is vanaf 23 november in de bioscoop. Van Last Flag Flying kunnen we hopen dat die film ook gauw naar Nederland komt.
Wilt u wekelijks het laatste nieuws over Amerika ontvangen? Meld u dan aan voor onze nieuwsbrief van American Dreamers!