Steeds duiken berichten op dat immigratie goed is voor de economie. De ervaring tot dusver is dat de immigratie uit Afrika en het nabije Oosten juist kostbaar blijkt voor een land als Nederland.
Er duiken steeds gretige berichten op, waarin wordt gemeld dat de migratiegolf naar Europa een buitenkansje is: goed voor de economie, goed tegen de vergrijzing en de redding van onze verzorgingsstaten.
Recentelijk waren daar bijvoorbeeld het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank, die de zegeningen van deze landverhuizing uit de doeken deden. Blijkens de krantenkoppen, althans.
In werkelijkheid zeiden deze financiële instellingen dat de ene helft van de wereld – de arme – een groeiende bevolking heeft die naar de rijkere helft wil, waar de bevolking dreigt te krimpen. Dat is een waarheid als een koe.
De baas van de Wereldbank, Jim Yong Kim, stelde dat als maar het juiste beleid wordt gevoerd, de verhuizing van groeiende bevolkingen naar vergrijzende bevolkingen de economische groei kán aanjagen: ‘Als landen met vergrijzende bevolkingen een weg kunnen vinden om vluchtelingen en migranten te laten participeren in de economie.’
De hoofdeconoom van het IMF, Maurice Obstfeld, voegde eraan toe dat de asielinstroom in landen als Duitsland wel een zwaar beslag legt op de overheidsfinanciën. En dat het integreren van de nieuwe landgenoten in de economie ‘een uitdaging’ is.
Als Wereldbank en IMF dus al zouden vinden dat de migratie van Azië en Afrika naar Europa een buitenkansje is, dan omhullen ze die opvatting met een reeks voorbehouden, mitsen en maren.
Taal
De bank Crédit Suisse kwam ook met een opgewekt verhaal dat bij nadere beschouwing nonsens blijkt. De bank vertelt zijn klanten dat de asielstroom volgend jaar meteen al bijdraagt aan economische groei in het eurogebied van 0,2 tot 0,3 procent dat jaar.
Crédit Suisse verwijst naar een recent rapport van de OESO in Parijs dat zou stellen dat de nieuwe medelanders aan belastingen en premies meer bijdragen dan ze kosten. Op de langere termijn zouden de nieuwe inreizigers helemaal voordelig zijn, omdat zij jonger zijn dan de gemiddeld vergrijzende bevolking. Dat gegeven zou de euro-economie de komende jaren verder opjagen.
Ook het OESO-rapport waar Crédit Suisse naar verwijst, zegt helemaal niet dat de toestroom vanuit Azië en Afrika een geweldige winst is. De OESO zegt dat de asielzoekers die zich in Europa melden, op de korte termijn een begrotelijke affaire vormen. En dat het antwoord op de vraag of ze uiteindelijk een bijdrage leveren, helemaal afhangt van of ze de taal leren, opgeleid worden, gaan werken en sociale problemen worden ondervangen.
Pas dan, zegt de OESO, ‘zouden ze eventueel een gewaardeerde en waardevolle bijdrage aan de economische en sociale gezondheid van het land van aankomst kunnen leveren’. Alweer: zelden zoveel mitsen en maren achter elkaar gezien.
Van de toekomst valt vaak weinig te zeggen, maar over het heden en verleden des te meer. En de ervaring tot dusver is dat de immigratie uit Afrika en het nabije Oosten juist kostbaar blijkt voor een land als Nederland, dat die de verzorgingsstaat niet redde maar belastte, dat de nieuwe medelanders vaker werkloos zijn, vaker een uitkering hebben, vaker met de politie in aanraking komen en als ze al werken, minder verdienen dan de al aanwezige bevolking.
Bidden
Ook zorgt de instroom voor sociale spanningen, botsende waarden en normen en ervaringen van verdringing en vervreemding, met kostbaar vertrouwensverlies in de samenleving tot gevolg.
Je kunt dan wel bidden, hopen of zelfs verwachten dat het met de instroom van nu allemaal anders wordt – of domweg dolgraag de bittere pil willen vergulden – maar dat zijn de feiten en ervaringen waarmee we het tot dusver moeten doen.
Trouwens: als het waar is, zoals allerlei verdwaalde professoren en Bekende Nederlanders beweren, dat we in onze handjes mogen klappen met al die hoogopgeleide Syriërs: waarom hebben we dan niet al jaren terug vliegtuigen vol talenten en hoogopgeleiden uit de vluchtelingenkampen opgehaald?
En waarom zijn alle zeer royale Nederlandse regelingen voor de immigratie van kenniswerkers en wetenschappers niet massaal door bedrijven en universiteiten benut om al dat schaarse talent uit de kampen in Turkije, Jordanië en Libanon naar hier te halen? De vraag stellen is hem beantwoorden.