‘Akkoord’ tussen Verenigde Staten en Iran is een recept voor ellende

13 april 2015Leestijd: 4 minuten
'EPA'

Laat je niet misleiden door de juichende Iraniërs in de straten van Teheran. De zogenaamde atoomdeal met de ayatollahs is door en door verkeerd. Een wapenwedloop dreigt, en de ayatollahs kunnen het Iraanse volk meesleuren in een zinloze oorlog.

Hoera, we hebben een overeenkomst. De Amerikaanse president Barack Obama gaf onmiddellijk een verklaring af over ‘de deal met Iran’. Of eigenlijk: over de deal met de ayatollahs.

Journalisten verdrongen elkaar om de blijde boodschap aan de wereld te vertellen. Obama verscheen aan de wereld als de leider die de vrede heeft bewerkstelligd.

Er woedde echter geen oorlog tussen de Verenigde Staten en het islamitische Iran. Obama is helemaal niet bereid om een oorlog te voeren tegen de ayatollahs.

Sancties

Sommigen in en buiten Amerika beweerden zelf dat als de deal niet was bereikt, we dicht bij een oorlog met het Iraanse regime waren geweest. Een bizarre bewering, omdat een oorlog met Iran niet aan de orde was. Het gaat om economische sancties tegen Iran.

Daarover gingen de onderhandelingen. Het nucleaire project van de ayatollahs staat ter discussie. En als er geen deal was gekomen, zouden de economische sancties worden verscherpt om de ayatollahs te dwingen tot capitulatie.

Door een verkeerd beeld te geven van de politieke realiteit rond Iran probeert het Witte Huis de publieke opinie te manipuleren.

Vreugde

In werkelijkheid is er geen deal tussen vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad plus Duitsland met Iran. En al die vreugde? Aan krankzinnigheid heeft het de wereld en vooral Iran nooit ontbroken.

Een kritische lezer zou mij nu vragen: kom, kom meneer Ellian, hebt u dan helemaal geen compassie met vreugdevolle Iraniërs? Sorry, er is gewoonweg geen deal tussen Iran en de 5+1.

Uit het feit dat een zeer beperkt aantal Iraniërs in welvarende wijken van Teheran demonstratief blij was met een nucleaire deal, moeten we niet afleiden dat heel Iran blij was.

Manipuleren

Heel Iran weet dat de ayatollahs verknocht zijn aan hun nucleaire project. Iran weet daarom dat het te vroeg is voor blijdschap. Ook de Iraanse staat wil de wereld manipuleren door die specifieke beelden – al dan niet via bevriende westerse journalisten – wereldwijd te verspreiden.

De reden: compassie. Alle westerlingen moeten aan de hand van die beelden sympathie opbrengen voor het Iraanse volk, en daardoor de Iraanse staat, die blij is met het verrijken van uranium.

Kort na de presentatie van het basiskader (ik heb het dus niet over een deal maar over een basiskader) voor verdere onderhandelingen, kwamen twee versies van dat basiskader naar voren.

Leugen

Volgens de Amerikanen zouden de sancties geleidelijk worden afgeschaft en de inspecteurs overal in Iran mogen inspecteren waar het vermoeden van de schendingen van afspraken bestaat. Beide bepalingen werden door de Iraanse regering onmiddellijk afgedaan als leugen.

Het is een lachwekkend gedoe: er is zelfs niet de moeite genomen om een gemeenschappelijke verklaring te tekenen. Er was niks en er is niks.

Een paar dagen later verscheen op televisie ayatollah Khamenei, de enige echte leider van Iran.  Hij was een beetje chagrijnig: ‘Het is zinloos mij of anderen te feliciteren. Er is geen akkoord.’

Voorwaarden

Daarnaast stelde hij minstens drie belangrijke voorwaarden aan de orde:

1) De sancties moeten onmiddellijk worden opgeheven na het bereiken van een akkoord. 2) Er mogen onder geen beding controles worden uitgevoerd op militaire of andere veiligheidsruimtes van Iran. 3) Iran gaat door met het verlenen van steun aan de broeders van het islamitische verzet.

Dat laatste betekent dat het regime doorgaat met het bewapenen van terroristische groepen in en buiten het Midden-Oosten.

De menigte riep: ‘Dood aan Amerika, dood aan Israël!’

Uranium

Het basiskader met de ayatollahs is door en door slecht. En dan doel ik op wat Amerika en niet Iran heeft gepresenteerd. Het is slecht voor het Westen en slecht voor de veiligheid van de Iraanse bevolking.

Het behoud van zo veel centrifuges – ruim vijfduizend die uranium zouden verrijken – en het behoud van andere centrifuges terwijl ze tijdelijk buiten werking zijn gesteld, in combinatie met alle uraniumfabrieken en de plutoniumfabriek in Arak leidt niet tot een stabiele en werkzame overeenkomst.

Gevaarlijk

Het is ook slecht voor de veiligheid van de Iraanse bevolking, omdat juist een dergelijke overeenkomst kan leiden tot een oorlog. De geschiedenis leert ons dat uit slechte veiligheidsverdragen vreselijke oorlogen voortkwamen.

Het is slecht voor het Westen en voor de veiligheid van de Iraanse bevolking omdat het huidige basiskader een recept is voor een wapenwedloop in het Midden-Oosten. Dat is voor iedereen gevaarlijk.

Geen maatstaf

We moeten realistisch blijven en onszelf niet uitleveren aan kortstondige en zinloze emoties. De blije rijke Iraniërs denken slechts aan wisselkoersen en aan handel met het Westen. Hun blijdschap is allesbehalve een maatstaf voor het beoordelen van een nucleaire overeenkomst.

Het huidige nucleaire project van Iran is een regelrecht gevaar voor de soevereiniteit van Iran. De hoogmoedige ayatollahs denken dat ze de baas van het Midden-Oosten zijn. Dat zijn ze niet.

De regerende ayatollahs kunnen in hun hoogmoed Iran meesleuren in een zinloze oorlog. Daarover moeten het Westen en het Iraanse volk zich zorgen maken.

Over anderhalf jaar is president Barack Obama weg. Maar het probleem dat het Iraanse regime heet, blijft overeind.